Even tekst en uitleg bij de foto's: deze twee zijn van vorige week op de Minimercado in Santos, tien minuten met de bus van bij mij op kot. Die keer zijn met de electrico geweest en ik zit er precies heel op mijn gemak (Sonja is fotograaf van dienst en ze is van het type: "Ik zeg lekker niet dat ik een foto heb getrokken." dus dan krijg je dit). Bij de tweede is Sonja niet langer fotograaf aangezien ze zelf op de foto staat met mij (Leonie, lekker Hollands, staat achter het vogeltje)....
Om verder met de deur in huis te vallen: gisterenavond ben ik naar de Cinema Franco-Portugûes geweest; naar de film "Ce que mes yeux ont vu". Een lichte thriller (eerder een - letterlijk - goed verstopt liefdesgeheim) die het verhaal vertelt van een jonge Parisienne (surprise!) die als studente kunstgeschiedenis geïnteresseerd is in de werken van een bepaalde schilder (in dit geval de voor mij nobele onbekende Watteau) en meer bepaald in de vrouwen die hij schildert. Er wordt er immers altijd eentje met zicht op haar rug afgebeeld en ze duikt in praktisch elk werk van de schilder op... De rest is de zoektocht naar het onbekende meisje (all the way tot in Gent, Belgique!) en het ontrafelen van de verschillende sporen en verflagen. Een aanrader voor wie van het muziek-in-combinatie-met-beeldengenre houdt (denk Amélie Poulain maar triestiger en intenser - de kijker moet veel conclusies trekken door een link te leggen tussen de beelden en de (prachtige!) muziek.)
De film zelf was - o echt? - in het Frans, de Portugese ondertitels werden op een balkje onderaan vóór het scherm weergegeven. Een echt taalbad dus!
Vandaag een minder dagje (qua gezondheid dan): na les numero uno (die van 8u tot 10u) wandel ik naar het gebouw voor de volgende les als ik plots, out of the blue, soudain, zomaar, ineens, op de grond lig! Handen geschaafd, linkerwreef ligt open, broek vol stof en mijn tas weggeslingerd. Is me dat schrikken! Het vreemdste (maar ook aangenaamste) van al: niemand die er mee lachte! (Of misschien was ik zodanig verdoofd van de schrik dat ik de vele lachsalvo's gewoon niet gehoord heb - zelf had ik de bibberlach dus ik had het absoluut niet erg gevonden als er meerdere grijnzende gezichten verschenen waren). Dadelijk werden er handen uitgestoken, hoorde ik "Queres ajuda?" en werd mijn rugzak vakkundig afgeklopt; of het gebeurt nog meer dat er onnozele zielen struikelen of ik zag er heel meelijwekkend uit met mijn clownsgezicht (wit stofgezicht en rode neus van het niezen)...
Gisteren ook nog een Belgisch meisje tegengekomen; een Gentse die Archeologie (?) komt doen. Naast Femke, Naomi uit Brasschaat en mezelf zijn dat al vier van de zes Belgen. Niet slecht 'gevonden' (zij komen allemaal vragen welke nationaliteit ik heb en dan wijzen de dingen zich vanzelf uit) voor drie weken; nog twee te gaan...
Wat de titel van het hoofdstuk betreft: de voorlaatste les (van vier tot zes, voor de wij-willen-alles-echt-alles-weten) wordt gegeven door een grappig professortje: piepklein, een perfect gemaaid gazon onder zijn neus en half zo verstrooid als een gemiddelde Gobelijn (reken maar uit :-)). Maar wel alweter (positief bedoeld, lees het niet verkeerd!), mopjestapper (bompastyle)en ...modegoeroe. Bij het binnenkomen van de klas (denk - op de achtergrond - aan het Coca-Cola Light spotje: tabedebam - I don't want you - tabedebam - to be my slave - ...) slingert ons minimensje gezwind zijn jasje over de stoel en showt... een (quasi) skinny jeans, jawel, in modieuze donkere jeansstof. Voor je aan twee worstenbeentjes en een plastic blaaskussen in plaats van kont denkt, gewoon even dit: de broek zit hem als gegoten, gewoon overal goed waar ze goed moet zitten (and by 'overal' I really mean 'overal'). Het hielp wel niet om de leerstof te verteren...
Wegens een plotse hevige misselijkheid (aan de ouders: niets erg - ben thuis even in mijn bed gekropen en het was over - eigenlijk ging het gevoel al over bij de eerste frisse luchtstroom toen ik buitenging, op weg naar huis) heb ik de laatste les (van zes tot acht) geskipt maar niet zonder eerst een paar notities veilig te stellen (lees: copiar).
Voila, bij deze is de dag weer up to date.
Vanavond is het weer feest; ben weer helemaal wakker dus waarom niet eens een kijkje gaan nemen? ;-)
BJS
M
2 opmerkingen:
Hey marietje,
Ik heb eindelijk gevonden hoe'k iets moet posten op je blog.. Amai, precies een heel andere Marie dan we gewoon zijn: feesten tot in de late uurtjes, lessen skippen, lepeltjes stelen !!! Ma, je hebt groot gelijk, want dat maak je maar een keer mee :-)... Hier gaat alles z'n gewone gangetje, niks nieuws onder de zon dus :).
Nog heel veel plezier daar!
Stefi xxx
Dag Marie,
Hier is het eens wat beter weer en voor het weekend voorspellen ze zelfs 20 graden.
Ik ben vanavond een uurtje gaan wandelen rond de piste (niet gelopen).
Mama is een boek aan het verorberen (figuurlijk) en ik ga in de knack lezen.
Emile heeft cocktailavond.
Knuffels,
Papa en mama
Een reactie posten