All aboard!

Iets wat ik nog niet verteld heb - wat ik misschien niet zo goed durf te vertellen - is het volgende. Ergens lang geleden (denk: vorig semester, vorig jaar dus - kan al tellen als 'lang', niet?) ben ik een halve weddenschap aangegaan (denk: huge misverstand) om een openingsdans te...euh... dansen. En niet zomaar wat gehuppeldepup, nee (helaas), een heuse waltz... Prinses Sissi-toestanden. De reden? Het jaarlijkse bal van de Hogere Zeevaartschool, ergens eind februari (dus niet zo heel lang meer). Omdat er niet veel koppels zijn (een waltz dans je nu eenmaal niet alleen - toch niet in de klassieke versie - dus heb ik mij een zeebonk aangemeten), die zich aan dergelijke toestanden wagen (for the obvious reason), worden er heuse danslessen georganiseerd. Niet in de plaatselijke sportzaal, maar in een echte dansschool. Waar ze je drillen tot de pasjes er juist inzitten en je tussen al het twirlen en swingen door moet opletten dat je niet uitglijdt en een kleine spagaat doet op de kletsnatte vloer... Ik ben benieuwd! Wordt (ongetwijfeld) vervolgd.

La vie est belle...

Kwestie van geen stijlbreuk te plegen (zie titel vorig stukje). Het koffieslurpen gaat nog altijd naarstig door. Jaja, wat een groene thee en wat leuk gezelschap niet allemaal met een mens doen. Truth is... het is niet alleen de koffie en het gezelschap die me telkens naar daar voeren, ook wat er rondloopt, verdient extra aandacht. Een van de 'obers' (? hoe noem je iemand die in een leescafeetje je order opneemt? Een echte ober is dat toch niet? Mmh, food for thought) heeft een voetje voor bij mij. Pas op, versta me niet verkeerd, er zijn geen vonken of vlinders in het spel, maar gewoon, een vriendelijk woord, een extra snoepje bij de koffie, een gemeende 'See you soon', met net geen vraagteken op het einde... Ja, je leest het goed: See you soon want hij is Engels. Of hij spreekt toch impeccable English - want eigenlijk is hij Grieks... Vraag me niet hoe ik dat allemaal weet, want ik ben er zelf nog niet zo goed aan uit. Moet ik mij toch eens in verdiepen. Dat moet wel lukken: deze middag weer een koffiedate...

Life's beautiful... als je aan de koffie zit.

Het zonnetje schijnt (toch hier in Antwerp City), de vogeltjes fluiten (denk ik) en het is warm (achter glas en met een trui aan). Niettemin word ik helemaal vrolijk van de fijne zonnestralen die mijn kot verlichten, ook al betekent dat dan dat ik mijn ene gordijn moet dicht doen om mijn computerscherm te kunnen lezen.

Sinds zaterdag dus gebivakkeerd op mijn kot om me door vier examens te ploeteren. Ik mag eigenlijk niet klagen, och god vier exaampjes, waarvan er voor twee niet echt te leren vallen... Do I need to say more? Gevolg is dat ik net iets meer tijd om handen heb dan de gemiddelde student (maar geen nood, mijn thesis is er ook nog altijd om me duidelijk te maken dat met de duime draaien een no-go optie is). Wat doet een mens dan met dat beetje self made quality time? Zichzelf in de watten leggen natuurlijk! Kwestie van daarna beter te kunnen werken (want dan waarderen we de vrije momenten meer en werken we beter en waarderen we de... snap je?). Mijn quality time houdt ik niet voor mezelf, zo self made zijn we niet. Neen, sinds zaterdag ben ik al iedere dag een bakje troost (in de vorm van een groene thee of een koffie verkeerd) gaan drinken in het leescaféetje bij mij om de hoek, telkens in het gezelschap van een leuke gesprekspartner.

Zaterdag: een lijvig boek! Veel gesprekken zijn er niet van gekomen, maar ik heb wel mijn pleziertje gehad :)

Zondag: de mama! Ik was vrijdag halsoverkop naar Antwerpen vertrokken en mamsie is de valies, eten en heel veel liefde aan huis komen leveren - wat een service, wat een luxe!

Maandag: Charlotte! Ze had wel net haar laatste examen gehad, terwijl ik nog altijd (!) moet beginnen, maar dat kun je het niet kind niet kwalijk nemen, natuurlijk. Nog praktisch afgesproken voor de skireis en hup, weg was ze. Een kort maar krachtig verzetje.

Dinsdag: Hannelore! Schat van een kind, spring-in-'t-veld en fijne buddy. Helemaal achter in een hoekje bijgekletst en vooral billengekletst. Altijd lachen, die Lore.

Woensdag (vandaag): Carolina! Mijn favoriete Braziliaanse vriendin.... Altijd temperamentvol en rad van tong. Een beleza natural. Eens zien wat dat gaat geven... veel 'poer' waarschijnlijk :D

Bij een koffie klinkt 'Santé' niet meteen ideaal (tenzij er een goeie neut inzit, maar de tijden van kerstmarktjes doen zijn nu toch wel voorbij), dus houden we het maar op 'Café'!

Nieuwe start

De nieuwjaarswensen zitten erop; of beter, de periode waarin je een mens nog "Gelukkig Nieuwjaar" mag wensen. Behalve voor diegene die je maar een keer in een jaar ziet, die hebben natuurlijk nog iets te goed. Maar dankzij de hedendaagse technologie zou dat eigenlijk niet meer mogen...

Nieuwe start, jaja: nieuwe jas (januari is soldenmaand), opnieuw internet (januari is altijd knoeimaand, examens en zo), nieuwe kotgenoot (januari is overgang naar semester twee dus nieuwe buren!) en nieuwe gsm (januari is... euh, dat heeft niets te zien met de gsm).

Met andere woorden: we zien het weer helemaal zitten, klaar om er een lap op te geven (want het enigste dat niet meteen schuift, zijn die verrekte examens!)

Toi toi toi

Marie