Boa noite!

Dit weekend was kort samengevat een zandig weekendje: zaterdag en zondag naar Costa da Caparica afgezakt om naar de finals van het surfen te gaan kijken. Het is te zeggen: ik had er twee dagen voor nodig om er te geraken want op zaterdag ben ik meegeweest met de Erasmussers naar hun surfles (zelf heb ik niet gesurfd, ervaren als ik ben had ik al meteen in de mot dat de golven niets waard waren - en inderdaad, het eerste wat ze mij zeiden was dat de golven echt op niets trokken; leve het bluffen!).

Op het strand heb je in de baai een goed zicht op het Lissabon dat aan de andere kant van de brug ligt; en wat we daar zagen was niet goed: superdikke wolken vol stortbuien en hagelstenen.

Tegen vijfen gleden de snoodaards onze richting uit dus hebben we wijselijk besloten van ons boeltje te pakken. Bij de terugkomst met de bus stond er ons onaangename verrassing te wachten: het had inderdaad serieus gestormd in Lissabon (de herst komt eraan, jaja) en de Metro - het Heilig vervoersmiddel - stond blank! Dan maar te voet... een mooie wandeling, ik zal het je zeggen.

Zaterdag was er een Erasmusfeestje maar wegens te ver zijn we er niet geraakt. Op een deftig uur naar huis gegaan en 's morgens mij met goede voornemens aan het werken gezet. Nauwelijks de pc aan of er werd gevraagd of ik zin had om vandaag (zondag) weer mee te gaan; deze keer om echt naar de finals te gaan kijken. Waarom niet? De lesvrije week staat voor de deur en je moet van het weer profiteren, nu het nog kan (we zijn verdorie eind oktober!).

Het was de moeite: finals men and women, bodyboard, gewoon surf en long board. Vele coole surfdudes en dudettes en een helderblauwe lucht.

Zelf heb ik mij weer aan wat bodyboarden gewaagd en wat "zon gepakt". Genoeg om de week mee door te komen als ik mij hier in mijn 4 op 3 ga opsluiten om wat serieus werk te verrichten.

Vorige week was er het Sloveens diner: 50 man op een miniterrasje, zaaaalig. Het Sloveens gerecht was een soort soep (pikant) en een pannekoekachtig dessert (hoofdgerecht kennen ze er blijkbaar niet). De foto bovenaan is trouwens eentje van mij en mijn soepje.

Verder ben ik sinds vrijdag gedoopt tot de "baby" van het Erasmusgebeuren: met mijn 19 lentes ben ik praktisch de jongste en dus wordt er al eens onnozel gedaan over "het kindje". Maar het is allemaal vredelievend bedoeld, dus ik kan er best mee lachen :D

Voila, bij deze weer wat upgedate

Oja, voor diegene die zich afvragen waarom er alsmarr (lees: praktisch geen, en zelfs die 'praktisch' mag er af) minder foto's op de blog staan, hier is de reden: wegens een misverstand bij het vertrek van thuis heb ik maar de helft van mijn oplader mee. Logisch gevolg: met halve dingen kan je geen hele dingen maken, dus is het wachten tot november om foto's te zien of kan ik anderen overtuigen van er door te sturen naar mij (wat mij er aan herrinnert dat ons Sonja die van de Chili Con Carne-diner nog moet doorsturen)

Oja numero 2: Sonja heeft trouwens touch : met niemand minder dan een Italiaan maar daar kom ik later wel op terug!

Hasta luego

M