Que dia! Que calor! Mijn blog is net uitgevallen en ik mag de boel opnieuw opschrijven. Het wordt de verkorte versie maar dat is voor jou hetzelfde, want je kan toch niet vergelijken, ha!
Vandaag om even voor negen de metro op, richting Cidade Universitaria, voor mijn eerste echte schooldag! Aangekomen op de campus, vallen mij meteen de studenten in het zwart op: zwarte broek, vest, kousen, schoenen én een zware cape, met insignes erop geborduurd. Blijkbaar zijn dat de afgestudeerde studenten (of toch laatstejaars, want er moet al massaal iets zijn mislopen als je als afgestudeerde terug naar school moet!). Er komt wel enige eer bijkijken, want zij zijn de enigen die de groentjes mogen onderwerpen aan de doop: fysieke afmattingen op het heetst van de dag (tot 35 graden vandaag!), gekrabbel met lippenstiften en al zingend marcheren. Leuk om naar te kijken, maar om mee te doen...
De eerste les (Engels) verliep vlot: een geanimeerde prof en een niveau van de medeleerlingen dat lang niet slecht was (want daar vreesde ik eigenlijk al voor). Maar het was te mooi om waar te zijn (of er klopte toch al iets niet want ik had normaal een andere variant Engels gekozen) want al gauw 'came the monkey out of the sleeve': iedere student Engels (Erasmus of niet) moet een test afnemen naar de Bologna normen en op basis van dat resultaat word je ingedeeld in een klas, kwestie van wat vooruit te komen. Test, welke test? Daar werd ons niets over verteld; helaas, zonder test geen les. Resultaat: donderdagmiddag zit ik al over mijn eerste test van het jaar gebogen!
Les twee had ik verkeerd genoteerd en staat voor morgen geprogrammeerd.
Les drie werd gegeven door een zieke prof, het is te zeggen, ze werd niet gegeven omdat de prof "wegens gezondheidsredenen de les heeft verplaatst naar een nog niet nadere datum". Femke wist me te vertellen dat dergelijke praktijken in Portugal wel meer voorkomen, dus dat belooft!
Les vier (vertalen van Portugees naar Engels, by mister David Prescott) begint pas vanaf volgende week (maar er is even goed kans dat ik zonder resultaat van de test aan geen enkele klas Engels mag meedoen!). Nu hopen dat het bij Frans niet van hetzelfde laken een broek is.
Tussen twee lessen door (als er een les wegvalt, is dat al vaak een van vier uur en dan kan er al eens over en weer gereden worden met de metro) heb ik mijn Viva Lisboa kaart (voor metro, bus en tram- dus ook de beroemde n° 28!) in orde gebracht; morgen ben ik de trotse eigenaar!
Na de laatste "les" (het lezen van de aankondiging dat dear Prescott pas volgende week begint) naar het grootste shoppingcenter van Lissabon (en Portugal?) geweest: Colombo!
Op mijn verlanglijstje: een lamp, een spiegel, opbergdozen, een vuilbak, een wasmand(je), markeerstickers,...
Buiten een lampje en een paar knellende voeten heeft het niet veel opgeleverd, bij gebrek aan een uitgekiend shoppingplan: de winkels liggen op kilometers (!) van elkaar! Versta me niet verkeerd, de lojas plakken aan elkaar, maar tussen die ene winkel (van de lampen) en de andere (denk Zara Home voor mandjes - die niet gevonden werden) liggen twee kappers, drie banken, een Disneystore, speelgoedwinkels, vijftig gsmwinkels, zonnebrillenwinkels, tweehonderd pastelarias, waar je energie kunt opdoen in de vorm van een bica e pastel de nata en een handvol norse bewakers (die wel vriendelijk maar verkeerdelijk de weg uitleggen). Dat wordt dus een dagje IKEA...
Tegen achten thuis (dus bijna twaalf uur op baan geweest), mijn potje gekookt en achter de pc gekropen, wegens geen voeten meer; die liggen ergens op de Lissabonese (?) straatstenen.
Hoe zeggen ze dat: moe maar voldaan? Ik kan het niet beter zeggen, ik kijk al uit naar morgen!
Oja, voor zij die willen weten hoe het hier zit met de Portugese jongens: in tegenstelling tot het HIVT (of elke andere taalrichting) lopen er heel wat meer exemplaren rond, waarvan de helft best wel mag gezien worden. Op foto's is het nog wachten, want een knappe snoet van dichtbij op beeld krijgen is een talent dat ik (nog?) niet helemaal onder de knie heb...
(Achteraf gezien denk ik trouwens dat je toch de lange(re) versie gekregen hebt)
Beijinhos!
M
2 opmerkingen:
Ola Maria!
Alô Maria! (ik ga mezelf toch even verportugezen, al snap ik er geen snars van)
Leve het bloggen (geef toe, eentje aanmaken was toch echt voor dummies?), ben echt blij dat ik alles mooi kan volgen nu.
Vind trouwens dat je leuk schrijft, het leest echt vlot en ik kan het mij allemaal levendig voorstellen. De journalist in mij is trots op jou. En de rest natuurlijk ook, want - en ik blijf het zeggen - ik vind het echt super dat je dit doet. Het lijkt mij gewoon een machtige ervaring. En je Portugees en co gaan nogal een boost krijgen van dit 'veldwerk'. Net als je Portugees liefdesleven, zoals iedereen je voorspelt :-).
Hier (lees: Gent city) gaat alles z'n gewone gangetje. Het academiejaar is opnieuw begonnen, maar eigenlijk is daar weinig nieuws aan. Behalve dat ze mij in de foute groep gedropt hebben (ik ga dat straks persoonlijk gaan rechtzetten) én dat ze een nieuw uurroostersysteem hebben uitgedokterd, waardoor niemand weet waar ie naartoe moet en elke week er compleet anders uitziet. Al is er wel één les die vast staat: eentje op vrijdagavond tot 17u45. Vreselijk...
In elk geval, geen probleem voor jou, want de jouw lessen vallen in bosjes weg. En je krijgt er zon zon en zon voor in de plaats (ik wil wel ruilen!).
Tot de volgende!
Laat maar snel nog een brokje leesvoer aanrukken...
Liefs
Jozefien!
PS: wie kiep in tutsj, via jouw blog en de mijne (http://lesmademoiselles.blogspot.com)
Mrie!
jij portugees stuk wild! wist ik veel dat je opeens in de achtertuin van Spanje vertoeft! ik kan Jozefien alleen maar beamen in haar lofzang over je blogschrijfwerk. 't Is aangenaam om even op te gaan in je zuiderse tjollingen terwijl ik aan mn bureautje zit aan een raampje van waaruit k zicht heb op zwarte paraplu's en weerkaatsende oranje straatlichten.
Start van het academiejaar, dat wil zeggen: de stress,paniek en faalangst steken de kop weer op na 3 maanden rust. morgen uitleg over de nieuwe projecten...spannend! hopelijk duurt het weer geen heel semester eer k in gang schiet :s
geniet van de heerlijke Portugese wereld, ga er in op, adem het in, hou het op en adem het bij terugkomst weer uit, zo kunnen wij, de thuisblijvers, er ook n beetje van genieten.
lieve zoen!
ps: wist je dat er n oude belgische tram ergens rond rijdt in Lissabon... aan jou om hem te vinden!
(gene zever!)
Een reactie posten