Daar gaat ze... met 15 kilo overgewicht (in de valies uiteraard) en Clouseau's woorden in het achterhoofd stap ik - na een kort Starbucksmoment in de vertrekhal van Zaventem - door de paaltjes aan de douanedoorgang. Nu is er geen weg terug. Nog een snelle blik achterom, naar de oudjes en broer, die me nog even uitzwaaien. Een snelle blik, want de traantjes prikken nog achter de ogen...
Na een verrassend vlotte doortocht bij de controle (jas af, riem uit, rugzak af, laptop eruit, juwelen af, boarding pass en paspoort tonen, géén gebiep en alles terug aan) ben ik op weg naar A 50, mijn gate. Ik heb tijd zat: op het aankomstbord was al een vertraging van 20 minuten aangekondigd en bij de gate aangekomen zit er niet meteen een stipt vertrek in. Dan maar naar de overkant: aan gate A 49 zit Charlotte (Adam), ook op weg naar haar Erasmusavontuur; zij gaat richting Sevilla. Na een welgemeend en wederzijds "succes" stapt ze door haar boarding gate. Ciao!
Ik zet me terug aan mijn vertrekhal en rommel wat met mijn papieren: agenda's bijvullen, datums aanduiden, notities maken. De klok staat op 17u30 als het boarden begint (tegenover de geplande 16u50). De vlucht verloopt vlotjes (2u25 aan 800 km/u en ik zit aan de gang, met de enige lege stoel van de hele vlucht naast mij) en rond 19u05 zet ik voet op Portugese grond.
Het is behoorlijk lang wachten op de baggage en rond kwart voor acht schuif ik aan in de rij voor de taxi. De mijne is een vriendelijk exemplaar, die maar doorkakelt over het weer, hoeveel toeristen hij wel niet heeft rondgereden en hoe mooi "Bruges" is (want de meeste oude Portugezen zijn allemaal wel eens in België geweest - precies hun Mekka).
Voor het vertrek wel even een moment van paniek, want van mijn straat had hij nog nooit gehoord. Eigenlijk hoorde hij in het algemeen niet goed, dus na een paar keer hard roepen, een paar omliggende straten te vernoemen en heel hard met mijn stratenplan te wapperen, begon het hem te dagen. Ik werd mais ou menos afgezet op plaats van bestemming en na geholpen te zijn geweest door twee Engelse Portugezen ("my mother is English") sta ik aan Oliviers (= de kotbaas) deur...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten