Of toch niet helemaal. Ik ben vandaag gaan sporten, dat is al iets. Deels omdat ik in de plaats van mijn sportkleren een extra paar schoenen en of/broek en/of trui had kunnen meenemen, dus ik moest er wel iets mee doen. En gewoon in die kleren rondlopen, is ook geen optie.
Dus werd er een poging tot sporten ondernomen. En het is bij de poging gebleven: dertig minuten aan een tempo van net niet snelwandelen. Er was ook veel animatie op het sportterrein: een rugbymatch, mensen op de fiets of met een hond aan de lijn, andere joggers, mensen die aan de sportrekken hingen en een of andere push-up forceerden. Nu kan je denken: Leuk, nog mensen die sporten, dat motiveert. Mjah, valt nogal tegen. Ten eerste is het veel afleiding. De rugbymatch bijvoorbeeld was fijn om even naar te kijken. Maar voor de helft van de tijd werd ik bekeken. En dat werkt nogal averechts. Daarbij komt nog dat het parcours redelijk hobbelig is: van gravel en grind over cement en stenen paadjes. De fun van het straight running was er dus redelijk snel af. Je moet ze het wel nageven, als de Portugezen sporten, hebben ze er wel de juiste accomodatie voor: een bosachtige omgeving, met veel bomen (waaronder neusvrijmakende eucalyptus) en drinkfonteintjes. Nog wat obstakels (trapjes, hellingen, hegjes, hekkens) et voilà, klaar om een volleerd parcours te doen.
Dat heb ik dus niet gedaan, maar ik ben buiten geweest, en dat is het belangrijkste. Net een uur in de zon gezeten, doet ook al heel veel om weer mens te worden.
En het was een beetje nodig. Het uitgaan met de Denen gisteren is niet in mijn koude kleren gaan zitten. Goedkope avond ook. Een coctail betaald (en uitgedronken) en twee cadeau gekregen (en uiteraard ook leeggemaakt). En dat gebeurt natuurlijk niet zonder gevolgen. Misschien maar goed dat de bars in de winter om halfdrie sluiten. Deze morgen opgestaan door gigantisch Italiaans lawaai. Waarom reizen die ook altijd in bulk? En zijn de kleinsten zo luid? Want dan moet er tot de orde geroepen worden, en dat gaat uiteraard alleen maar als het stemvolume dat van de kinderen overstijgt. En dan krijg je het antwoord terug van de bengels, uiteraard nog wat luider... You get the picture.
Qua wekker wel effectief, maar om je dag mee te beginnen en te realiseren dat je niet helemaal ongeschonden bent, is minder natuurlijk.
Soit, niets wat we niet aankunnen. Ondertussen pakken de Denen hun zakken en biezen - als ik het goed begrepen heb, gaat de helft nu naar huis, de andere morgen - en van die helft zijn er een paar met een rechtstreekse vlucht en anderen die moeten overstappen. Lichtjes verwarrend allemaal. :-)
Niet alleen voor mij, voor hen ook. Straks staan ze hier terug omdat ze met al die onduidelijkheid hun vlucht gemist hebben.
Marie, het Duitse meisje, heeft een kamer gevonden. Ze was gisteren ook mee met de Denen. Iets gereserveerder dan de Denen (en mezelf, als ik helemaal eerlijk ben) maar wel een fijne meid. Ondertussen is ze uit onze kamer verhuisd - we krijgen een Duitse kerel in de plaats dus zoveel verandert er niet.
De Italiaanse ragazzi zijn nog altijd op zoek - maar het ziet er goed uit. Uiteindelijk loopt het altijd goed af, kamers worden er altijd gevonden.
Dat is het zowat - maandag terug volle bak :)
Dus werd er een poging tot sporten ondernomen. En het is bij de poging gebleven: dertig minuten aan een tempo van net niet snelwandelen. Er was ook veel animatie op het sportterrein: een rugbymatch, mensen op de fiets of met een hond aan de lijn, andere joggers, mensen die aan de sportrekken hingen en een of andere push-up forceerden. Nu kan je denken: Leuk, nog mensen die sporten, dat motiveert. Mjah, valt nogal tegen. Ten eerste is het veel afleiding. De rugbymatch bijvoorbeeld was fijn om even naar te kijken. Maar voor de helft van de tijd werd ik bekeken. En dat werkt nogal averechts. Daarbij komt nog dat het parcours redelijk hobbelig is: van gravel en grind over cement en stenen paadjes. De fun van het straight running was er dus redelijk snel af. Je moet ze het wel nageven, als de Portugezen sporten, hebben ze er wel de juiste accomodatie voor: een bosachtige omgeving, met veel bomen (waaronder neusvrijmakende eucalyptus) en drinkfonteintjes. Nog wat obstakels (trapjes, hellingen, hegjes, hekkens) et voilà, klaar om een volleerd parcours te doen.
Dat heb ik dus niet gedaan, maar ik ben buiten geweest, en dat is het belangrijkste. Net een uur in de zon gezeten, doet ook al heel veel om weer mens te worden.
En het was een beetje nodig. Het uitgaan met de Denen gisteren is niet in mijn koude kleren gaan zitten. Goedkope avond ook. Een coctail betaald (en uitgedronken) en twee cadeau gekregen (en uiteraard ook leeggemaakt). En dat gebeurt natuurlijk niet zonder gevolgen. Misschien maar goed dat de bars in de winter om halfdrie sluiten. Deze morgen opgestaan door gigantisch Italiaans lawaai. Waarom reizen die ook altijd in bulk? En zijn de kleinsten zo luid? Want dan moet er tot de orde geroepen worden, en dat gaat uiteraard alleen maar als het stemvolume dat van de kinderen overstijgt. En dan krijg je het antwoord terug van de bengels, uiteraard nog wat luider... You get the picture.
Qua wekker wel effectief, maar om je dag mee te beginnen en te realiseren dat je niet helemaal ongeschonden bent, is minder natuurlijk.
Soit, niets wat we niet aankunnen. Ondertussen pakken de Denen hun zakken en biezen - als ik het goed begrepen heb, gaat de helft nu naar huis, de andere morgen - en van die helft zijn er een paar met een rechtstreekse vlucht en anderen die moeten overstappen. Lichtjes verwarrend allemaal. :-)
Niet alleen voor mij, voor hen ook. Straks staan ze hier terug omdat ze met al die onduidelijkheid hun vlucht gemist hebben.
Marie, het Duitse meisje, heeft een kamer gevonden. Ze was gisteren ook mee met de Denen. Iets gereserveerder dan de Denen (en mezelf, als ik helemaal eerlijk ben) maar wel een fijne meid. Ondertussen is ze uit onze kamer verhuisd - we krijgen een Duitse kerel in de plaats dus zoveel verandert er niet.
De Italiaanse ragazzi zijn nog altijd op zoek - maar het ziet er goed uit. Uiteindelijk loopt het altijd goed af, kamers worden er altijd gevonden.
Dat is het zowat - maandag terug volle bak :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten