Voilà, we zijn terug op ons kotje, safe and sound. Alles zat mee gisteren: ik had me vooraf online ingecheckt dus ik moest enkel mijn baggage afleveren in Zaventem (deze keer zonder overgewicht), de vlucht zat vol met puppy's en peuters, maar beide groepen gedroegen zich voortreffelijk, ik had een gangplaats met een vrije stoel naast mij (plaats genoeg dus), mijn valies was een van de eersten die op de afhaalband gespuwd werd en mijn taxichauffeur was een schatje (denk: het latinolovertype, maar vriendelijk, niet te opdringerig, met grote kijkers en zijn haar in een klein staartje, goede muziek in de auto en hij heeft me helemaal juist afgezet, wel nadat ik de weg had uitgelegd). Natuurlijk, zoals iedereen weet, we hangen niet altijd bovenaan Fortuna's rad, dus het 'mislopen' zat niet ver weg. En inderdaad, bij het openmaken van de deur, merk ik aan het aantal draaien dat ik helemaal alleen zal thuiskomen. Op zich geen groot drama, maar ik was in mijn babbeldoen en dan heb ik graag interactie... Nuja, niets aan te doen, zo zal het ook wel gaan. Iets klaargemaakt om te eten (ik had praktisch alles opgeruimd voor mijn vertrek dus werd het spek met eieren), mijn valies uitgepakt en even naar de buurtwinkel geweest om me uit de slag te trekken voor de volgende dag. Morgen (vandaag dus) doe ik wel de grote boodschappen.
Bij de landing in Lissabon zag ik dat de tarmak nat lag (maar daarover had ik al een donkerblauw vermoeden, omdat ik op het net de weerberichten voor de komende dagen had opgezocht) maar het was toch nog een aangename 12 graden. " Twaalf graden, aangenaam?" kun je denken, maar als je van een land komt waar de middagtemperatuur rond het vriespunt draait, dan ben je maar wat blij met die plus tien cijfers. Thuisgekomen had ik dan ook veel te warm; tegen het bedtijduur leek een kruikje me dan weer hemels. Om maar te zeggen, het verschil en het gevoel was relatief, ik sta terug met beide voetjes op de (koude) grond.
Na een uur of twee kwam Olivier thuis, gekleed in een lange kazakkenmantel, gewapend tegen... geen idee wat. We deden een praatje: hij had gewerkt met Kerst en met Nieuwjaar komen er vrienden, het weer was iets van opklaringen en regen samen, niets speciaals dus... Oja, hij wilde nog weten wanneer Sonja terugkwam, want hij had haar vuurtje gepikt... Ook had hij al een nieuwe roommate gevonden voor Sonjas kamer, voor na haar vertrek in januari. Reine, een meisje uit Lyon; ik had ze voorgesteld en blijkbaar is ze in de smaak gevallen. Dan wordt het hier lekker Franzeusich (of hoe je het ook schrijft). Jaja...
Mijn weekje thuis was maar gematigd productief geweest; vooral genoten van het 'cocooning', de haard en de lichtjes en, het belangrijkste, de aanwezigheid van de familie. Ik word er zowaar melancholisch van en ik ben nog maar net gearriveerd!
Ga er dus maar eens aan beginnen, aan o meu trabalho.
Blokkers, het ga je goed! Niet-blokkers, het ga jullie ook goed (iemand een Burgemeester-uit-Samson-en-Gert-gevoel?).
Tot gauw!
M
ps: de foto's zijn van Kerst en de grote Kerstboom die in Lissabon staat en telkens van kleur en vorm verwisselt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten