donderdag 11 februari 2010

En één twee drie, twee twee drie...

Tijd vliegt alweer voorbij en we zijn een paar weken na de 'melding' dat er dus in de nabije toekomst gedanst gaat worden. Maandag was mijn eerste lesje. Of nee, eerste échte lesje. Op zondag immers is de dansparter langsgekomen om de voorbije lessen (die ik gemist heb omdat ik op de latten stond) in te halen. Buiten aan mijn deur is de stoep verbreed tot een kleine balzaal-in-openlucht (echt, heel groot, met een boom en al eringezet) en die hebben we dan maar ingewijd. In het donker, weliswaar, maar hoe donkerder, hoe leutiger de passanten en vooral hun opmerkingen worden ("Benaa joast, maske", "Allezhupmetdiebientjes", en andere Antwerpse varianten). Het aanleren ging verdacht vlot, zo verdacht dat ik de maandag (dus de dag na het aanleren van de pasjes) volledig het spoor kwijt was: ritme van de muziek was helemaal anders (logisch, je kan niet altijd vertrouwen op je eigen tellen, al is het maar tot drie), een paar pasjes werden verkeerd onthouden/aangeleerd waardoor we die schoonheidsfoutjes er eerst even moesten uitwerken vooraleer er nieuwe aangeleerd werden. So far, so good. We kunnen nog mee, liggen nog niet over elkaars voeten en het is zowaar plezant :)
Benieuwd wat nu maandag gaat geven, want dan doe ik voor het eerst mijn schoenen aan (noot: de andere meisjes waltzen er al lustig op los in hun hakken, met het gevolg dat er zich niet alleen slippartijen buiten hebben voorgegaan - dansparket zag er nog nooit zo boosaardig uit). Ook de reactie van de danspartner wordt een dubbeltje op zijn kant (de reactie wat betreft de schoenen, niet de vloer: de mannen hebben er een sport van gemaakt om in de pauze naar de bar te 'schuiven', liefst te beginnen aan de andere kant van de zaal - er wordt gewed wanneer de eerste tegen de bar smakt). Toen ik mijn schoenen maandag gewoon meehad (gewoon nog maar meehad!) spraken de ogen en opengezakte mond al boekdelen. Zelfs het 100 keer herhalen dat je met een lang kleed niets zult merken en dat, mocht je toch een glimp opvangen, ze dan op zijn minst passen bij zijn manchetten, wordt er nog altijd 'maar je wordt wel verblind' gemompeld...
Pech!

1 opmerking:

Jozefien zei

Haha, wat een zalige vier letters om af te sluiten :-). Leve de je m'en fous-houding. Ik ben er trouwens zeker van dat de glitter voor extra veel walseffect zal zorgen, dus laat ze daar maar es wat zien.

Succes en voorzichtig met de tenen in dit vriesweer. Soigneer/verwarm ze maar goed zodat je in topvorm bent :-)