Janken in januari

For old time's sake...

Jaja, januari is voor velen het begin van het einde. Een exodus zou ik het niet noemen, maar het komt aardig in de buurt. Voor vele eerste-semester studenten zit het Erasmusavontuur erop en tegen eind januari zal er al goed geschift zijn. Het is nu al zoeken naar waar de die hards zich op vrijdagavond in Bairro bevinden... Ook ons Sonja is bijna vertrokken, vrijdag zegt ze vaarwel aan de pasteis de nata, de straatjes en steegjes, de parkjes, de metro, de nachtelijke wandelingen van ons kot en terug, de Italiaan, ... Ze is volop bezig met er nog vanalles tussen te proppen zoals koffiedates, treinritjes, shopuitjes en diners (al dan niet bij ons thuis). Druk, druk, druuuuuk!

Met Sonja op baan en Olivier (nog maar eens) in Frankrijk, is het nu iedere avond alleen thuiskomen (amai, ik geloof dat ik dat toch al een paar keer heb vermeld; het is de laatste keer, beloofd!). Gek hoe een mens snel kan wennen aan de stilte en afwezigheid van anderen, maar des te blijer is als de afwezige terug opduikt.
Vandaag het boek gekregen dat we moeten lezen voor de Franse klas (Je vais bien, ne t'en fais pas; Olivier Adam). Het leest relatief vlot en blijkbaar is er ook al een filmadaptie van gemaakt. Misschien de moeite van die eens te bekijken en een vergelijking te maken. Wel zien of dat nog gaat lukken want er moet een samenvatting geschreven worden, enkele passages (die voldoen aan de volgende criteria: narratief, descriptief of in dialoog geschreven, plus nog een choix libre) vertaald, een literaire recensie uitvinden (alleja, bedenken), waarom ik die passages (en geen andere) heb gekozen om te vertalen en een persoonlijke woordenlijst aanleggen; niet van de poes!
Verder nog twee testen, een groepswerk (dat verzet is geweest) en een individueel werk (vandaag afgewerkt) op stapel, dus het wordt (iets) drukker. Ik mag ook mijn bachelorscriptie niet vergeten.

Voila, even kort bijgewerkt. Zoals de laatste tijd wel te merken is, ligt het tempo wat lager en is het niveau van de inhoud gekelderd (peço desculpa!). Er wordt aan een revival gedacht, met veel toeters en bellen...

Aan de Examenmensen, HOU VOL, het einde is in zicht!
Aan de Niet-Examenmensen, hou ook vol, de meest deprimerende dag van het jaar was gisteren, dus vanaf nu kan het alleen maar beter gaan. :-)

M