De titel is wat overdreven, ik geef het toe, en aan de temperatuur zal het ook niet liggen want de kranten blokletteren de negatieve graden op alle voorpagina's. Voor zij die het zijn vergeten: min twee 's nachts mag dan al 'warmer' zijn dan de min twaalf in België, zonder verwarming kan het verdorie koud zijn aan de voeten en oren, binnenshuis!
Nee, waarnaar ik verwijs, is dat de duisternis al enkele minuten later intreedt. Rond zessen is het veeleer schemering dan echt pikkedonker. Hoera, hoera, ik zie hier al gauw de krokussen uit de grond floepen!
Op mijn kot alles rustig. Ik ben terug in de lessen gevlogen, Sonja heeft vrijaf en reist het land rond en Olivier is weer even over en het weer naar Frankrijk voor de begrafenis van een opa. Er zijn leukere dingen te doen. Hetgeen wel wil zeggen dat ik meer dan eens het kot voor mij alleen heb. Wees gerust, er worden geen zotte dingen gedaan, ik zit nog in mijn recupereerfase van een ellendige verkoudheid. Aan de oudjes het goede nieuws: de slikproblemen zijn weg en de verkoudheid loopt (haha, wat een woordspeling -ahum) op zijn laatste beentjes, en dat zonder enig bezoek aan apotheker of dokter (maar het telefoonnummer van die laatste zit wel veilig in mijn gsm opgeslagen, geen paniek!). Maar zoals gewaarschuwd, we blijven voorzichtig (en dus niet overmoedig) en we blijven ook binnen. Hetgeen niet makkelijk is met alle mensen die naar huis gaan - definitief dan - en nog een laatste rondje geven in Bairro. Niet dat ik zoveel opofferingen moet maken, hoor, vaak ben ik gewoon te moe om me helemaal naar daar te slepen.
Vanavond is het girl's night en morgen komen er vrienden dineren; dus toch een beetje geprofiteer van Oliviers afwezigheid, al moet ik eraan toevoegen dat het initiatief geheel afkomstig is van Sonja. Het kind verveelt haar stierlijk nu ze niets meer te doen heeft, buiten de dagen af te tellen tot haar tripje naar Madeira en dan tot aan die laatste trip, richting Deutschland.
Voila, een korte update. Gisteren had ik een presentatie in het Portugees, waarvoor ik geen zenuwen had, maar heb het toch maar weer afgehaspeld tegen de snelheid van een gemiddelde TGV. Ik vrees dat zelfs de meest letters-opvretende-Portugees even met de wenkbrauwen heeft gefronst. Maar bon, achteraf waren er geen vragen (kan natuurlijk ook te maken hebben met het feit dat ze er niets van verstaan hebben), alleen bevestigingen en voorbeelden van de theorie die ik gepoogd heb uit te leggen, dus ik heb er geen al te slecht gevoel bij...
Vrijdag een andere test, cultura portuguesa do século XVI - XVIII, dat wordt een ander paar mouwen. Het is wel dankzij die klas dat ik nu zo min of meer de stamboom van de Portugese koningen op mijn duimpje ken (niet makkelijk als de enige variatie in koningsnamen bestaat uit João, Pedro of Henrique). Maar zoals gezegd, ik ben er dankbaar voor; het is tenslotte de bedoeling van toch min of meer iets te weten over de cultuur van het land waarvan je de taal leert.
Toch blijft het spannend afwachten wat de test gaat geven...
Tot de volgende!
Bjs,
M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten