Een blommeke plukken

Zaterdag was het weer zover: Zwinneblomme!
Voor de meeste studentjes een laatste (deftige, in alle betekenissen van het woord) uitspatting voor de blokperiode.
(Ik nuanceer meteen: tuurlijk is dit niet de laatste uitspatting, maar misschien toch wel de meest gestrikte, euh, afgelikte, euh, geschikte feestavond om het tot kerst even uit te houden zonder champi!)
Mooi inkleding, fijne muziek, schoon volk en veel drank. Meer is er niet nodig.

Barça baby! (tris)

Zondag is koffiekoekendag maar bij gebrek aan genuine koffiekoeken en croissants, werd het een Starbuckske... Ook gezellig :)

's Middags nog wat rondgeslenterd en op het gemak de stad verder verkend. 's Avonds nog wat nagekeuveld op het appartement, foto's uitgewisseld en de laatste cava gedronken.

Maandagmorgen, kwart voor drie, de wekker die ons onverbiddelijk uit ons bed (en de hostel) zet. Taxi naar de bushalte, bus naar de luchthaven, benenwagen naar de gate. Bijna allemaal op het vliegtuig als we bij het boarden opnieuw worden 'gepest'. De stewardess van Ryanair, die al op voorhand de rij aanschuivende passagiers hun boarding ticket kwam controleren, vertrok haar gezicht bij het zien van het politiedocument. Na wat Spaans heen-en-weer gepraat met een van ons vijven, kwamen we te weten dat de desbetreffende vriendin niet mee mocht: op het papier stond er geen foto dus was het document niet geldig; iedereen kon beweren dat hij of zij zo heet.

Twee telefoontjes en traantjes later werd er besloten van met drie naar huis terug te keren, nummer vier vertrok pas met de volgende vlucht (om vijf uur 's middags) richting Belgenland. De foto van het international paspoort heeft voor soelaas gezorgd, weliswaar te laat doorgestuurd (het vriendje thuis werd halsoverkop uit zijn bed gebeld en naar de scanner van de papa gestuurd - ik vergeef het die jongen als hij slaapdronken wat tijd verspild heeft met het zoeken naar het rode boekje).

Iedereen is weer terug in ons kikkerlandje (bij het aankomen in Charleroi net niet door de wind van mijn sokken geblazen bij het verlaten van het vliegtuig - en als ik daar niet aan was ten onder gegaan, was ik wel weggespoeld door de gietende regen!) maar bij sommigen zal het wat langer blijven hangen...

Dikke zoen

M

Barça baby! (bis)

Zaterdagmorgen, een uitgebreid ontbijt op een gezellig appartementje in hartje Barça.

Met veel 'poer' in de benen, beginnen we onze toeristentocht. Vier van de vijf hebben de stad al eens gezien, maar voor eentje viel er dus nog veel te ontdekken. Zo gezegd, zo gedaan. Ware het niet dat er opeens iemand van ons groepje net niet tegen de vlakte sloeg; blijkbaar te veel 'poer' in de benen. Een uurtje mensen gekeken aan Gaudi's huis voor het signaal werd gegeven om onze tocht verder te zetten - het 'flauwvalgevaar' was geweken. De bekende spots afgeritst: Parc Guell, Montjuic, Sagrada Familia, Boqueria, de Ramblas (nu op het gemak), Plaça Espanha,... overal druk-druk-druk. En overal warm-warm-warm. Een rokje en een t-shirt waren op zijn plaats, op voorwaarde dat je een voor 's avonds toch een dikkere trui had voorzien.

Een zalige cava gedronken en helemaal in de tapas gevlogen: patatas bravas, croquetas de jamon, .... You name it, we ate it :)

s'Avonds in het restaurantje gaan eten waar ook een scène van L'Auberge Espanhol is opgenomen en afgesloten met een pintje in het stamcafé van Manu Chao...

Genieten zit in de kleine dingen :)

Morgen zondag!

Barça baby!

Om de sleur van het zware studentenleven (vrij in te vullen) wat te doorbreken en omdat er herhaaldelijke smeekbedes vanuit het land van de mandarientjes kwamen, besloot ik samen met drie vriendinnen een vierde te bezoeken in de meest bekende kuststad van het land van de Goede Man: Barçelona (uiteraard uit te spreken met die sissende ç).

Voor de eerste keer met Ryanair van de grond, en in Girona Aeropuerto aangekomen, nemen we de bus naar Barça-stad. We zijn nog niet goed en wel op de hostel aangekomen, of de pech slaat al toe: een eerste slachtoffer van de beruchte 'pick-pocket'gangsters, actief in het uitgebreide metrostelsel. Een portefeuille met aardig wat centjes, rijbewijs, identiteitskaart, nieuwe Go-Pass, studenkaart, foto's en bibpasje gewoon foetsie!

Achteraf kan ik nog helemaal zien hoe en waar en vooral wie de vermoedelijke dader was, maar op het moment zelf ben je je - helaas - van niets bewust.

Eerste stop (na de hostel) is dus het politiekantoor. Dat ligt aan de Ramblas, dus koppelden we het nuttige (en noodzakelijke) aan het aangename. De politievrouw was zeer vriendelijk (surprise!) en met behulp van de talenknobbel was het verkrijgen van een vervangend document een eitje.

De bezochte vriendin sprong een gat in het dak bij het zien van zoveel vriendinnen en een goeie sangria en wat tapas later, was het (meeste) leed al wat verdwenen. Op naar dag 2!

Nieuwe start!

Hela, hola, hopsasa!

We zijn SERIEUS aan de late kant om ook maar iets goed te praten; bij deze hoop ik gewoon op jullie mantel der liefde en gooi ik mij meteen in een nieuw avontuur.

Dit jaar geen spannende start zoals bij Erasmus, maar een doodgewoon jaartje HIVT. Of toch niet? Eerst en vooral is HIVT niet meer wat het geweest is: voortaan volg ik les aan de Artesis Hogeschool Vertalers en Tolken (maar ik blijf koppig HIVT zeggen). Ten tweede is dit mijn vierde jaar, tevens mijn Master (maar nog niet mijn laatste). Masterjaar wil zeggen: thesis schrijven. Thesis schrijven houdt in dat er een promotor en een onderwerp moeten gezocht worden. We zijn al eind november en wat betreft die twee luiken van het werkplan, sta ik op schema. Ik ben me volop aan het 'inlezen' (zoals dat in vakjargon heet) en tegen half december moet er iets op papier staan. Waarover? Haha, curieuzeneus en mosterdpot: voor jou een vraag, voor mij een, euh, weet...

Nieuw voornemen (iets waarmee we dan weer te vroeg zijn - 't is ook nooit goed): om het lezen voor jullie (en het schrijven voor mij) aangenamer te maken, heb ik besloten de basic rule van bloggen toe te passen: korte berichtjes in plaats van ellenlange epistels. Doet meteen ook wat 'twitterachtig' aan, zijn we weer mee met onze tijd :)

Hasta la próxima!