Pasen is voorbij, de eitjes zijn op, de krokussen hun kopjes hangen al en de zon speelt kiekeboe; kortom, we zijn de lente. Een ietwat luie lente als je het mij vraagt, met al veel maartse buien en af en toe een aprilse gril. Maar we gaan de goeie kant op! Houden zo :)
Wat er hier gebeurt? Niet veel. Maar met mijn vingers draaien doe ik ook niet. Na een tweedaagse vorige week in 't Stad, heb ik mij sinds zondag weer geïnstalleerd in mijn tweede thuis. Missie: werken, leren, bijhouden, onderlijnen, prepareren, inpompen, zwoegen en zweten. Tussenbalans: er is al werk verzet, maar de top van de berg is nog niet bereikt - wel al in zicht.
Grootste tegenvaller: sabotage van Mr. Sunshine. Voor één keer mag het twee weken regenen dat het giet en sporadisch een straaltje zon te voorschijn laten komen (say op de strategische momenten van mijn pauzes), maar o nee, nu kan ik de gordijnen op mijn kot niet openschuiven of ik word verblind door een verschroeiende zon die de hele dag de stad in haar bran... euh ban houdt (toegegeven, lichtelijk overdreven, maar als je in een duffe bib zit, dan komt het wel zo over). Ik ben ook geen onmens (vijf dagen quarantaine is al erg genoeg) en dus heb ik een dagelijkse afspraak met de zon, een tête-à-tête (letterlijk, want de sproetjes tieren al welig op de brug van mijn neus).
Balans is alles, lieve vrienden. Zou niet misstaan in een spreukenboek of droog seminarie over 'In het reine komen met jezelf. Les 1.' Maar in het dagelijkse leven blijkbaar ook wel eens van toepassing.
Geniet ervan!
