Hup Hadise!

HOERA!

Alle landen ter Europe, verenigt u, het liedjes- en vooral glitter and glammerfestival staat weer voor de deur. Of stond, want de lichtjes uitgevallen freakshow was gisteren al op de buis (Er was ook de Koningin Elizabethwedstrijd, maar we passen even voor hoogstaande cultuur - lang leve de überkitsch! Over voetbel ga ik het al helemaal niet hebben).

Wegens gebrek aan een serieuze Belgische kandidaat, ging ons Eurosonghart uit naar nummer 18 in de rij, Hádise (met de klemtoon op de Ha - vandaar de 'á').

Ons, dat zijn de 5-1 vriendinnen (voor zij die op zondagmorgen - of op eender welk tijdstip van de dag - niet zo mathematisch aangelegd zijn: we waren met 4, eentje kon er niet bij zijn).

Met gezonde hapjes (het ene al 'gezonder' dan het andere) hebben we ons genesteld in de sofa van een huiskamer, met het volume op 21.

Niet dat we veel van de liedjes gehoord hebben, we hadden het te druk met krijsen en vooral, commentaar geven over danspasjes, verborgen foutjes, fashion statements and much much more...

De balans? Veel te veel om op te noemen maar we houden het bij de "hoogte"punten:

- Patricia Kaas (Frankrijk) zag eruit alsof ze een verkeerd zuivelproduct gegeten had (precies een grauwende mini-Hulkje).

- het operazangeresje van Finland (?) had veel weg van een omgebouwde kerel (blond haar en een wit kleedje maken je nog niet tot een dame!)

- en de romeinse pakjes van de achtergronddansers een van de laatste kandidates waren zo uit de kleerkast van de Gay Parade geplukt. (Al had ik er wel graag die van Malta eens in willen zien dansen).

Tot zover de hilarische stukjes (ik kan er wel nog even over doorgaan, maar voor zij die gekeken hebben, wordt het anders maar opgewarmde kost. Voor zij die het gemist hebben, goddank bestaat er YouTube...).

Hadise heeft het goed gedaan: niet overdreven enthousiast wat betreft de choreografie maar wel netjes afgewerkt. Zonder herpes zag ze er ook al heel wat frisser uit. Het leverde haar in ieder geval een mooie 4de stek op.

Ook Portugal heeft mijn hart gestolen (nog maar eens). Misschien wat kinderlijk, maar een vrolijk en zuurstokroze liedjes tussen al die zware patés. Boa!

Er valt wel nog wat te vertellen, maar de details zitten niet meer zo vers in het geheugen (de aftakeling begint al). De winnaar, Noorwegen, vond ik twee keer niets: een afkooksel van Zack Efron die een gevoelige snaar raakte (letterlijk, want hij speelde viool) door over een 'fairytale' te zingen. Voorspelbaar, helaas...

De inkadering van Cirque du Soleil, voor en na de liedjes, vond ik wel leuk om te zien. Alleen het zwembadnummer vond ik wat akelig (je zal maar onder dat plexiglas staan, als publiek...)

Leuk vertier, toch blij dat het maar eenmaal per jaar is.

M

Pardoes!

Nee hoor, de blog ligt niet "op zijn gat" (zoals ons Jossie dat zo mooi - en vooral plastisch - kan zeggen).

Mijn laatste notities dateren van vrijdag (jongstleden) (over verslavingen - klonk wel spannend, niet?) maar de computer heeft de dingen danig in de war gestuurd. Op het moment van 'Bericht Posten', besliste de r*tmachine van even uit te vallen. Zomaar. Om een mens op stang te jagen, zeker? Een wit scherm, ERROR request to blablabla, enfin, veel puntjes en streepjes (dots en slashes - tot zover mijn termenkennis) en een zuur gezicht aan de andere kant van het scherm. Een vogeltje vertelde me dat het 'verloren' bericht normaal ergens opgeslagen moet zitten in de pc, maar het begrip 'ergens' in de wereld van de bits and bites is zoals een lottoformuliertje: oneindig veel mogelijkheden en geeneen ooit de juiste... Dan zat er maar 1 ding op: schrijven over de gebeurtenis (wat bij deze ook gebeurd is...)

En om even helemaal uit de contextuele band te springen: "Hoera we hebben een baby-olifantje!" (iemand suggesties voor een naam? Moet met een K beginnen en passen bij het geslacht...)

Marie

ps: de eerlijkheid gebiedt mij wel te melden dat ik het bericht weldegelijk heb teruggevonden (Yihaa, een halve jackpot) maar ik had het blijkbaar maar half opgeslagen dus was het dan ook de moeite niet meer om het te posten... volgende keer beter!

Tijd tekort

Ik heb het in Lissabon in alle mogelijke talen geschreven en verandering van omgeving verandert er blijkbaar praktisch niets aan: tempus fugit!
De meimaand is het klassieke moment van het academiejaar waarop verdwaalde studenten, nooit geziene gezichten en nerveuze proffen het beste proberen te maken van de laatste tumultueuze lessen: opdrachten afwerken, examenvragen uitleggen, vragen(v)uurtjes, ...
Blijkbaar is ook de helft van de vriendenkring in mei geboren (hoe zeggen ze dat? "In mei leggen alle vogels een ei"? Nou, vogels niet alleen, zo te merken...) en moet er van het ene verjaardagsfeestje naar het andere gehold worden. Gooi daar nog de verplichte koffies, een communiefeest, lees- en loopwerk bij en je merkt meteen waarom de tijd hopeloos te kort is.
Medestudenten 'grappen' al over het feit of ik al dan niet "in de bib woon"... Het feit dat ik al zo belachelijk dicht bij school op kot zit, maakt het er natuurlijk niet zoveel beter op (ahum!)
Maar ik klaag niet; veel liever handen tekort dan teveel, want dan gaat een mens zich nutteloos voelen. Alleen heb ik nu wel het gevoel dat er een vervelend mannetje achter mijn ogen zit en constant probeert van oogleden toe te trekken - niet handig in tijden van drukte!
We nemen natuurlijk ook ontspanning (verplicht!): gisteren is de mama op bezoek gekomen voor wat gewinkel en quality time in A'pen. Gezellig geshopt en na een verkwikkend etentje de Mutie vriendelijk doch dringend verzocht van terug naar huis te keren aangezien het tijd werd om me klaar te maken voor een (rarara) verjaardagsfeestje (maar niet vooraleer ze eerst lief te bedanken voor de gespendeerde centjes :-) Moederdag komt eraan, dus we trekken maar beter alle registers open.
Verder gaat alles hier zijn gewone gangetje: ik probeer contact te houden met erasmusvriendjes en vriendinnetjes, hou mijn kot in orde (of dat probeer ik toch), ga ook nog naar de lessen, hou mijn cursussen bij, zit eens met mijn 'totje' in de zon of spoor naar huis met een hoofd en een reiszak vol werk.
Ik steek de bijna-blokkers een hartelijk hart onder de riemen!
Hasta de volgende,
M